Irak dünyanın en büyük petrol ihracatçılarından biri olabilir ama koronavirüs salgınından sonra güç talebinin çakılmasıyla birlikte ekonomik olarak dar boğazda.
Mali durumu hiç de iyi olmayan Irak, öğretmenlere ve memurlara da maaşlarını ödeyemiyor. Bu da geçen sene hükümeti deviren ayaklanma üzere toplumsal hareketlerin yine oluşabileceğine dair kaygıları artırıyor.
OPEC+ ise esasen kırılgan olan piyasaları iyileştirmek için üretim kesintilerini artırmaya çalışıyor ve bu doğrultuda Irak üzere üreticilerin kurallara uymasına muhtaçlığı var. Irak içinse üretim kesintisine gitmenin ekonomik ve siyasi maliyeti çok yüksek. Lakin sistemi bozmak da herkes için daha düşük fiyat riskini artırıyor.
Iraklılar hükümetin evvel halkı düşünerek daha fazla petrol üretmesini istiyorlar ama Irak üzere kıymetli bir üretici şayet üretim azaltma paktını bozarsa, başkalarının üretim kesintilerine uymasını sağlayacak bir tertip kalmaz.
Geçtiğimiz Nisan ayında Irak ve öbür OPEC+ üyeleri ortasındaki mutabakata nazaran, OPEC ülkeleri ve Rusya günlük petrol üretim ölçüsünü günlük, yaklaşık kıymeti 40 milyon dolar olan, 1 milyon varil civarında azaltacaklardı.
Bu kesintilerin altında yatan fikir ise yükselen fiyatların ihracatta yaşanan kaybı kompanse edeceğiydi. Petrol fiyatları Nisan ayından bu yana iki kattan daha fazla artarak varil başına 40 dolar düzeyine geldi lakin bu yıl hala yüzde 40 daha düşükler.
Irak’ın ise hükümet bütçesinin mali yükünü karşılamak için bu fiyat düzeylerinden daha fazlasına gereksinimi var ve hükümetin şu an için aylık 3 milyar dolar olan geliri geçen yılın neredeyse yarısındaki düzeylerde.
Bloomberg HT
